Γέλασε ποτέ ο Χριστός; Πρέπει να χαίρονται οι Χριστιανοί τις χαρές της ζωής; Πρέπει να πενθούν ενώ πιστεύουν στην Ανάσταση;

Φυσικά η Αγία Γραφή δεν αναφέρει ρητά αν ο Ιησούς γέλασε ή όχι. Άλλωστε στα γραπτά κείμενα περιγράφονται συνοπτικά οι ημέρες του Χριστού στη Γη και η Διδασκαλία Του. Ωστόσο, υπάρχουν αναφορές στον Ιησού που εκφράζει χαρά, ευτυχία και αγάπη σε όλη την Καινή Διαθήκη. Για παράδειγμα, στον Λουκά 10:21, λέει: «Εκείνη την ώρα ο Ιησούς χάρηκε στο πνεύμα και είπε: Σε ευχαριστώ, Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, που έκρυψες αυτά τα πράγματα από τους σοφούς και συνετούς, και τα αποκάλυψες στα νήπια.»

Ο Χριστός δεν ήταν έξω από την κοινωνία της εποχής. Συμμετείχε σε δραστηριότητες, σε εκδηλώσεις, σε χαρές. Παραβρίσκεται σε γάμους, συμπόσια και γιορτές (Ματθαίος 22:1-14, Λουκάς 7:34), πράγμα που υποδηλώνει ότι μπορεί να είχε εμπλακεί σε χαρούμενες δραστηριότητες με άλλους.

Αν και δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα αν ο Ιησούς γέλασε ή όχι, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι βίωσε όλο το φάσμα των ανθρώπινων συναισθημάτων, συμπεριλαμβανομένης της χαράς και του γέλιου.

Οπότε ναι, είναι σημαντικό και θεμιτό για τους Χριστιανούς να γελούν. Το γέλιο είναι μια φυσική ανθρώπινη αντίδραση στο χιούμορ και τη χαρά, και δεν υπάρχει βιβλική απαγόρευση εναντίον του. Στην πραγματικότητα, η Αγία Γραφή υποδηλώνει ότι το γέλιο μπορεί να είναι κάτι θετικό.

Για παράδειγμα, το εδάφιο Παροιμίες 17:22 λέει, «Η χαρούμενη καρδιά κάνει καλό, όπως το φάρμακο, αλλά το συντετριμμένο πνεύμα στεγνώνει τα κόκαλα». Αυτός ο στίχος υποδηλώνει ότι το γέλιο και η χαρά μπορούν να έχουν θετικό αντίκτυπο στη σωματική και συναισθηματική μας ευεξία.

Επιπλέον, στο εδάφιο Εκκλησιαστής 3:4, λέει ότι «υπάρχει καιρός να κλαις και καιρός να γελάς. Καιρός να θρηνήσουμε και καιρός να χορέψουμε.» Αυτό υποδηλώνει ότι το γέλιο, όπως το κλάμα και το πένθος, είναι ένα φυσικό μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας και είναι κατάλληλο υπό προϋποθέσεις.

Γενικά, ενώ οι Χριστιανοί πρέπει να προσπαθούν να σέβονται και να νοιάζονται για τους άλλους, δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι το γέλιο είναι ακατάλληλο ή αντιχριστιανικό.

Στην Φιλιππησίους 4:4, ο απόστολος Παύλος ενθαρρύνει τους πιστούς να «χαίρονται πάντοτε εν Κυρίω. Θα το ξαναπώ: Χαίρε!» Και στην Α ́ Θεσσαλονικείς 5:16-18, λέει, «Να χαίρεστε πάντοτε, να προσεύχεστε συνεχώς, να ευχαριστείτε σε όλες τις περιστάσεις. γιατί αυτό είναι το θέλημα του Θεού για σένα εν Χριστώ Ιησού». Αυτά τα εδάφια υποδηλώνουν ότι οι Χριστιανοί πρέπει να αγωνίζονται για μια χαρούμενη και ελπιδοφόρα προοπτική στη ζωή τους, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις.

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι οι Χριστιανοί πρέπει να αγνοούν ή να καταπιέζουν τα συναισθήματα της λύπης, της θλίψης ή της κατάθλιψης. Στην πραγματικότητα, η Αγία Γραφή αναγνωρίζει ότι η ζωή μπορεί να είναι δύσκολη και ότι θα υπάρξουν στιγμές πόνου και λύπης. Στον Ψαλμό 34:18, λέει, «Ο Κύριος είναι κοντά στους συντετριμμένους και σώζει εκείνους που είναι συντετριμμένοι στο πνεύμα». Αυτό το εδάφιο υποδηλώνει ότι οι Χριστιανοί μπορούν να βρουν παρηγοριά στην πίστη τους σε περιόδους συναισθηματικού πόνου.

Γενικά, οι Χριστιανοί θα πρέπει να επιδιώκουν να βρίσκουν χαρά και ελπίδα στην πίστη τους, ενώ παράλληλα αναγνωρίζουν και επεξεργάζονται τα συναισθήματά τους με υγιή και εποικοδομητικό τρόπο.

Θεμιτές οι γήινες απολαύσεις 

Η Αγία Γραφή αναγνωρίζει ότι υπάρχουν πολλά καλά πράγματα στη ζωή που μπορούν να φέρουν χαρά και ευχαρίστηση. Στον Εκκλησιαστή 2:24-25, λέει, «Ένα άτομο δεν μπορεί να κάνει τίποτα καλύτερο από το να τρώει και να πίνει και να βρίσκει ικανοποίηση στον μόχθο του. Και αυτό, βλέπω, είναι από το χέρι του Θεού, γιατί χωρίς αυτόν, ποιος μπορεί να φάει ή να βρει απόλαυση;» Αυτό το εδάφιο υποδηλώνει ότι η απόλαυση του φαγητού και του ποτού, καθώς και η ικανοποίηση που προέρχεται από τη σκληρή εργασία, είναι δώρα από τον Θεό.

Επιπρόσθετα, στο εδάφιο 1 Τιμόθεο 6:17, λέει, «Πρόσταξε εκείνους που είναι πλούσιοι σ' αυτόν τον παρόντα κόσμο να μην είναι αλαζόνες ούτε να εναποθέτουν την ελπίδα τους στον πλούτο, που είναι τόσο αβέβαιος, αλλά στον Θεό, ο οποίος μας παρέχει πλούσια τα πάντα για την απόλαυσή μας». Αυτό το εδάφιο υποδηλώνει ότι ο Θεός θέλει να απολαμβάνουμε τα καλά πράγματα στη ζωή που μας έχει προμηθεύσει.

Ωστόσο, οι Χριστιανοί πρέπει επίσης να προσέχουν την υπερβολή και την ισορροπία. Η Αγία Γραφή προειδοποιεί να μην επιδιώκουμε την ευχαρίστηση και την επιείκεια μέχρι του σημείου να παραμελούμε την πνευματική μας ευημερία ή να βλάπτουμε τον εαυτό μας ή τους άλλους. Στην Α ́ Κορινθίους 10:31, λέει, «Είτε λοιπόν τρώτε είτε πίνετε είτε οτιδήποτε κάνετε, κάντε τα όλα για τη δόξα του Θεού». Αυτό το εδάφιο υποδηλώνει ότι πρέπει να απολαμβάνουμε τα καλά πράγματα στη ζωή με τρόπο που τιμά τον Θεό και σέβεται την ευημερία του εαυτού μας και των άλλων.

Γενικά, οι Χριστιανοί μπορούν και πρέπει να απολαμβάνουν τις χαρές της ζωής, αλλά με μια προσεκτική και ισορροπημένη προσέγγιση που σέβεται τον Θεό και τη δική μας ευημερία.

Και τι κάνουμε με το πένθος;

Ενώ οι Χριστιανοί πιστεύουν στην Ανάσταση και την αιώνια ζωή, θρηνούν το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου. Μήπως είναι ασυμβίβαστο, αντιφατικό; Στην πραγματικότητα, η Αγία Γραφή αναγνωρίζει τον πόνο της θλίψης και ενθαρρύνει τους πιστούς να παρηγορούν εκείνους που πενθούν.

Στην Α ́ Θεσσαλονικείς 4:13-14, λέει, «Αδελφοί και αδελφές, δεν θέλουμε να είστε απληροφόρητοι για εκείνους που κοιμούνται στο θάνατο, ώστε να μην θλίβεστε όπως η υπόλοιπη ανθρωπότητα, που δεν έχει ελπίδα. Γιατί πιστεύουμε ότι ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε, και έτσι πιστεύουμε ότι ο Θεός θα φέρει μαζί του εκείνους που έχουν κοιμηθεί μέσα του». Αυτή η περικοπή προτείνει ότι οι Χριστιανοί δεν πρέπει να θρηνούν σαν να μην έχουν ελπίδα, αλλά δεν αποθαρρύνει εντελώς το πένθος.

Ακόμη και ο Ιησούς πένθησε και έκλαψε στον Θάνατο

Επιπλέον, στον Ιωάννη 11:35-36, λέει ότι ο Ιησούς έκλαψε για το θάνατο του φίλου του Λάζαρο, παρόλο που ήξερε ότι σύντομα θα τον ανόσταινε από τους νεκρούς. Αυτό το απόσπασμα υποδηλώνει ότι είναι φυσικό και θεμιτό να αισθανόμαστε θλίψη για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου.