Η Ημέρα Δικαιωμάτων του Ανθρώπου βρίσκει εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς δικαιώματα

Στις 10 Δεκεμβρίου του 1948 υιοθετήθηκε ο εορτασμός της Ημέρας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ο οποίος θεσπίστηκε επίσημα από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, δύο χρόνια αργότερα, στις 4 Δεκεμβρίου 1950, προκειμένου να υπενθυμίζει 365 ημέρες τον χρόνο ότι ο κόσμος μας θα πρέπει να είναι ελεύθερος, δίκαιος και ειρηνικός, χωρίς διακρίσεις.

Ωστόσο, τα στοιχεία από δεκάδες κρατικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις εποπτείας και ελέγχου της εφαρμογής στην πράξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου, αποδεικνύουν ένα πρόσωπο ανελευθερίας, αδικίας, βίας και διακρίσεων, ενάντια στους πλέον αδύναμους, γυναίκες, παιδιά, οικονομικά ασθενέστερους. Η πρόσφατη δημοσιοποίηση από τον ΟΗΕ του αριθμού των γυναικών που χάνουν τη ζωή τους από άσκηση βίας, σε παγκόσμιο επίπεδο, ετησίως, απέδειξε ότι οι ασθενέστερες κοινωνικά ομάδες, εν προκειμένω οι γυναίκες, μαστίζονται από τη βία.

Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), 137 γυναίκες δολοφονούνται καθημερινά ακριβώς επειδή είναι γυναίκες! Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού, οι περισσότερες γυναίκες δολοφονούνται μέσα στο σπίτι τους με τις μισές από αυτές -87.000 γυναίκες το 2017 -να έχουν δολοφονηθεί από τα χέρια των δικών τους, των στενών τους ανθρώπων -συγγενών (30.000 από τον σύντροφό τους). Τον μεγαλύτερο κίνδυνο να χάσουν τη ζωή τους από τον σύντροφό τους ή από συγγενή, έχουν οι γυναίκες και τα κορίτσια από την Αφρική, ενώ η Ασία κρατά τη θλιβερή πρωτιά των δολοφονημένων γυναικών ετησίως, με 20.000 γυναίκες, με την Αφρική να ακολουθεί με 19.000 δολοφονίες γυναικών. Το Σαλβαδόρ είναι η χώρα που κατέχει τη θλιβερή πρωτιά των δολοφονημένων γυναικών μέσα σε μία μόλις χρονιά (2017), με την Τζαμάικα, τη Δημοκρατία της Κεντρικής Αφρικής και την Ονδούρα να ακολουθούν.

Σε μέρη όπου επικρατούν εμπόλεμες συρράξεις, οι γυναίκες αποτελούν τον πιο ευάλωτο πληθυσμό, με τον βιασμό τους να θεωρείται «όπλο» που τρομοκρατεί τον πληθυσμό και αποδεκατίζει τον κοινωνικό ιστό.

Η ημέρα των δικαιωμάτων των ανθρώπων μας υπενθυμίζει τον τεράστιο δρόμο που θα πρέπει να διανύσουμε για να «εξανθρωπιστούμε». Οι γυναίκες είναι μόλις ένα κομμάτι του αδύναμου κύκλου που εμπεριέχει ακόμη παιδιά, οικονομικά ασθενείς, ανθρώπους με ειδικές ανάγκες… Ένα κύκλος βίας που δυστυχώς σημειώνει σταθερή ανοδική πορεία.