Τι μπορεί να μειώσει το άγχος εκτός από τα χάπια; Και ποιος είναι ο προστάτης των αγχωμένων;
Άγχος, στρες, αγχώδης διαταραχή, κρίσεις πανικού, φοβίες, αγωνία… Όπως και να τα αποκαλέσει κανείς, είναι τόσο μα τόσο απόλυτα λογικές καταστάσεις όσο η ζωή στην πόλη γίνεται αφύσικη …μακριά από τη Φύση, σε έναν ανελέητο αγώνα δρόμου για το κυνήγι της επιβίωσης και του χρήματος. Χωρίς αγάπη, χωρίς ενσυναίσθηση και συμπόνοια όχι μόνο προς τον διπλανό αλλά και προς τον ίδιο μας τον εαυτό!
Η καθημερινότητα λοιπόν πάει «πακέτο» με το άγχος, όσο ξεπερνάμε τα όρια, όσο εξισώνουμε την ποιότητα ζωής με υλικά αγαθά, όσο πιστεύουμε μόνο στον εαυτό μας, όσο ζούμε σε μια ευδαιμονία πιστεύοντας ότι πρέπει πάντα όλα να πάνε καλά, ενώ είναι αδύνατο συνεχώς …όλα να πηγαίνουν καλά!!!
Πώς θα αναγνωρίσεις τις διαταραχές άγχους;
Οι διαταραχές αυτές μπορούν να εμφανιστούν είτε σε παιδιά είτε σε ενήλικες και συνοδεύονται από συμπτώματα όπως: Έντονη αγωνία και άγχος, αδυναμία συγκέντρωσης, αίσθημα κόπωσης, διαταραχές ύπνου, μυϊκούς πόνους, ζάλη, ναυτία, ταχυπαλμία, πονοκέφαλο και δυσκολία λήψης αποφάσεων. Βέβαια η διάγνωση και αντιμετώπιση των διαταραχών άγχους πρέπει να γίνεται από ειδικό ψυχολόγο και από ψυχίατρο που στις σοβαρές περιπτώσεις συνιστούν ψυχοθεραπεία και ψυχοφάρμακα.
Είναι όμως πάντα τόσο σοβαρές οι περιπτώσεις και πάντα αυτά τόσο αναγκαία;
Ή πριν φτάσουμε εκεί πρέπει να δούμε μήπως υπάρχουν και ενδιάμεσα βήματα όπως το να μιλήσουμε με φίλους, να στηριχτούμε σε συγγενείς ή ακόμη και σε αγνώστους, να τα βρούμε με τον εαυτό μας ή και με τον Θεό!
Και όμως ο Χριστός μίλησε και για το άγχος!
Το άγχος δεν είναι μια σύγχρονη ασθένεια και ήδη ο Χριστός έχει μιλήσει για αυτό και τη θεραπεία του αναφέροντας: «Μη μεριμνάτε, μην ανησυχείτε, μην αφήνετε να σας τυραννούν αγωνιώδεις σκέψεις, σπάστε τα δεσμά της ανησυχίας με την εμπιστοσύνη προς τον Θεό. Δεν αξίζει η ζωή περισσότερο από την τροφή, και το σώμα από το ένδυμα; Ο Θεός που μας έδωσε το δώρο της ζωής, δε θα μεριμνήσει και τη συντήρησή του; Η πρόνοια του Θεού εκδηλώνεται για όλα τα δημιουργήματα, ακόμη και για τα πιο ασήμαντα. Τα πουλιά που πετούν ελεύθερα στον ουρανό τα κρινολούλουδα που ντυμένα με χαρούμενα χρώματα λικνίζονται στην αύρα του κάμπου. Η πρόνοια του Θεού εκδηλώνεται μέσα στη Φύση, σε όλα, ακόμη και στα φαινομενικά πιο ασήμαντα».
Η εμπιστοσύνη στο Θεό βέβαια, δε σημαίνει αδιαφορία του ανθρώπου για την επιβίωση. Το «μη μεριμνάτε» του Χριστού δε σημαίνει «μην εργάζεσθε». Ο Κύριος δεν προτρέπει σε καμία περίπτωση σε μια παθητική στάση ζωής, σε δεν περιφρονεί τη σοβαρή και επίπονη εργασία ούτε και το δημιουργικό άγχος που τη συνοδεύει.
Ο Κύριος δεν αμφισβητεί ότι η τροφή και το ένδυμα είναι απαραίτητα. «Όλα αυτά θα σας χορηγηθούν», μας λέει. Τονίζει όμως μια θεμελιώδη προϋπόθεση: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν». Ή αλλιώς, «ζητείτε και θέλει σας δοθεί, αιτείτε και θέλετε ευρεί, κρούετε και θέλει σας ανοιχθεί».
Ο Πατέρας Παϊσιος για το επαγγελματικό στρες
Πολλά χρόνια μετά ο Πατέρας Παϊσιος κλήθηκε να απαντήσει σε μια ερώτηση για το επαγγελματικό άγχος.
«Τους γεμίζει άγχος, γιατί δεν βάζουν και τον Θεό στις υποθέσεις τους. Ο τεμπέλης που λέει ‘ε, έχει ο Θεός!…’ είναι καλύτερος από αυτούς. Εγώ προτιμώ να είναι κανείς υπάλληλος, να κάνει σωστά και με φιλότιμο τη δουλειά του, αλλά να απλοποιεί την ζωή του, να περιορίζεται στα απαραίτητα και να έχει ήσυχο το κεφάλι του, παρά να είναι εργοστασιάρχης και να είναι συνέχεια ‘αχ και βαχ, γιατί συνήθως είναι χρεωμένος. Μπαίνει και η υπερηφάνεια, ‘θα πάρω τόσο δάνειο, να παρουσιάσω κι αυτό και το άλλο, για να τακτοποιηθώ καλύτερα…’, και μετά πέφτει έξω, χρεοκοπεί , οπότε μετά πλειστηριασμός κ.λ.π.»
Ο Πορφύριος βλέπει το άγχος ως εργαλείο του διαβόλου
«Τι θα πει άγχος, νεύρα, ψυχασθένειες;» ερωτούσε ο π. Πορφύριος. Και απαντούσε: «Εγώ πιστεύω ότι υπάρχει διάβολος σ’ όλα αυτά. Δεν υποτασσόμεθα στον Χριστό με αγάπη. Μπαίνει ο διάβολος και μας ανακατεύει.
Αυτά βέβαια (τα πάθη και οι δαίμονες) δεν απομακρύνονται με χάπια ούτε με ηλεκτροσόκ, αλλά με το μυστήριο της Γενικής Εξομολόγησης. Ο άνθρωπος θα πρέπει να εξομολογηθεί με ειλικρίνεια τα αμαρτήματα όλης του της ζωής, τα κύρια γεγονότα που την σημάδεψαν, καθώς και το πως εκείνος τα αντιμετώπισε.»
Ο Άγιος Χαράλαμπος, προστάτης των αγχωμένων
O Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερέας στη Μαγνησία και έζησε τον 2ο αιώνα. Όταν το 198 μ.Χ. ο Σεβήρος εξαπέλυσε νέο διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος Λουκιανός συνέλαβε τον άγιο και του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη Του. O άγιος Χαράλαμπος δεν αρνήθηκε την πίστη Του.
Ειρωνευόταν τον έπαρχο λέγοντάς του ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί δεν πρόκειται ποτέ ν’ αρνηθεί τον αρχηγό της πίστης Του.
O Λουκιανός εξοργίστηκε και παίρνοντας ο ίδιος σιδερένια νύχια, προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του αγίου και ως εκ θαύματος, τα χέρια του κόπηκαν και έμειναν κρεμασμένα πάνω στο σώμα του αγίου, ο οποίος ωστόσο παρακάλεσε το Θεό να αποκαταστήσει την αρτιμέλεια του έπαρχου.
Οι δήμιοι βλέποντας το θαύμα πίστεψαν στον αληθινό Θεό.
Φοβισμένος τότε ο έπαρχος του χάρισε την ελευθερία. Όμως αργότερα ο ίδιος ο Σεβήρος, μη δυνάμενος να αντεπεξέλθει στο θάρρος και την παρρησία του αγίου, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν σε ηλικία 113 ετών. Τόσο έφθασε γιατί δεν κυριεύθηκε ποτέ από άγχος.
